ویکی لیکس در آخرین افشاگری خود، نورافکن را روی یک «برنامه پایش داخلی و برون مرزی» تابانده که کمپانی TrapWire، با بستر نرم‌افزاری مبتنی بر فضای ابری خود، زیرساخت لازم برای اجرای آن را فراهم کرده. بسیاری از کارمندان و مدیران TrapWire که مقرش در ویرجینیا است، اعضای سابق آژانس‌های اطلاعاتی «سه حرفی» امریکا هستند.
ویکیلیکس دو روز پیش توییتی را در این رابطه منتشر کرد که خیلی سریع تبدیل به یکی از موضوعات داغ توییتر شد:
نرم‌افزارهای تولیدی توسط کمپانی TrapWire هم‌اکنون توسط آژانس امنیت ملی، ارتش، سایر آژانس‌های اطلاعاتی امریکا، و نیروهای پلیس از جمله پلیس لوس آنجلس و واشینگتن استفاده می‌شوند. همچنین بنگاه‌های بزرگ تجاری در زمینه‌هایی مثل انرژی، صنایع شیمیایی و بنگاه‌های مالی از خدمات این کمپانی استفاده می‌کنند.
TrapWire در سه زمینه تخصص دارد:
- حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی از طریق آنالیز تصاویر دوربین‌های مدار بسته؛ که این مورد شامل تشخیص چهره، و الگوریتم‌های تشخیص الگو برای پیشگیری از حملات است.
- تأمین سیستم‌های گزارش آنلاین برای شهروندان به منظور گزارش رفتارهای مشکوک.
- جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات به منظور فراهم آوردن امکان نتیجه‌گیری از داده‌ای دریافتی از منابع متعدد، که امکان مداخله قانونی را فراهم می‌کند.
اگر TrapWire واقعاً آن کاری را انجام دهد که قرار بوده، به طور بالقوه یک نوآوری حیاتی برای دفاع در مقابل تروریسم به شمار می‌رود. اما در سوی دیگر ماهیت محرمانه، یکپارچگی با حکومت، و این تصور که کمپانی‌های خصوصی بتوانند به اطلاعات شهروندان دسترسی داشته باشند، نگران کننده است.
داده‌هایی که ویکی لیکس منتشر کرده مجموعه‌ای از 5 میلیون ایمیل است و به نظر می‌رسد از کمپانی دیگری سرقت شده‌اند که ارتباطات نزدیک و اطلاعات دست اولی درباره TrapWire دارد، یعنی کمپانی Stratfor.
Stratfor یک قرارداد همکاری با TrapWire دارد که بر اساس آن، هر یک از این دو کمپانی موافقت کرده‌اند که محصولات طرف مقابل را ترقی دهند و Stratfor موافقت کرده که گزارش‌های اطلاعاتی خود را به عنوان خوراک در اختیار سیستم TrapWire قرار دهد.
به سال 2011 که بر گردیم، مشاهده می‌شود که Stratfor توسط گروه آنونیموس هک شده و گویا یاران فرمانده ایکس آن ایمیل‌ها را در اختیار ویکیلیکس قرار داده‌اند. در ایمیل‌ها، مسئولین Stratfor نوشته‌اند که نرم‌افزارهای TrapWire در اسکاتلند یارد، خانه شماره 10 خیابان داونینگ (محل سکونت نخست‌وزیر انگلیس)، کاخ سفید و نیز در بسیاری از شرکت‌های چند ملیتی در حال استفاده است.
در یکی از ایمیل‌ها، موضوع علاقه حکومت نیجریه به خدمات TrapWire مطرح شده و چند ایمیل دیگر دلالت دارند که سرویس مخفی امریکا، MI5 انگلیس و پلیس سواره نظام سلطنتی کانادا نیز همگی مشتریان این شرکت هستند.
یک ایمیل دیگر که به بیرون درز کرده، از «فرِد بارتون» نائب رئیس بخش اطلاعات در Stratfor است که نوشته «خدا به امریکا برکت بدهد. حالا تمام هدف‌های با ارزش در قاره امریکا، بریتانیا، کانادا، وگاس، لوس آنجلس و نیویورک را به عنوان مشتری دارد.»
TrapWire همیشه این قدر در باره نرم‌افزارهایش رازدار نبوده. مؤسس کمپانی «ریچارد هولیس» در سال 2005 درباره نرم‌افزار شرکت گفت:
«... می‌تواند اطلاعات درباره افراد و وسایل نقلیه را طوری جمع‌آوری کند که کاراتر از تشخیص چهره و الگوهای ترسیمی است و می‌تواند ارزیابی تهدیدها در مورد مناطقی که تحت نظر تروریست‌ها است را هم انجام دهد. همچنین قادر است کارهایی مثل "طبقه‌بندی اختصاصی افراد" را انجام دهد بنابراین چنانچه مثلاً کسی بگوید "Medium Build" برنامه تشخیص می‌دهد که این حرف از آن فرد به خصوص، چه معنایی می‌دهد.»
و در سال 2007 نیز توضیح جامع‌تری درباره نحوه کارکرد نرم‌افزار TrapWire داده شد:
«موتور دستورات TrapWire هر جنبه‌ای از حوادث امنیتی گزارش شده را تحلیل می‌کند و آنها را با تمام گزارش‌های قبلی که در شبکه TrapWire هست تطبیق می‌دهد. هر الگویی که شناسایی شود -ارتباطات میان افراد، وسایل نقلیه یا فعالیت‌ها- گزارش آن برای بخشی که تحت تأثیر حادثه قرار گرفته ارسال می‌شود. این اطلاعات می‌تواند با دستگاه‌های قانونی هم به اشتراک گذاشته شود...»
حال سوالی که مطرح می‌شود این است که: مرز امنیت ملی حکومت امریکا و حقوق عمومی افرادی که اطلاعات‌شان توسط این شبکه‌ها در کشورهای مختلف جمع‌آوری می‌شود کجا است؟ و توسط چه کسی باید تعیین شود؟
هنوز از طرف Stratfor ، TrapWire و آژانس‌های امنیتی مرتبط، اعلامیه‌ای در این مورد منتشر نشده.
**************************
منبع : نگهبان
نظر فراموش نشه
**************************
آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) چگونه دنیا را شنود می کند؟ +عکس و فیلم 
