استراق سمع در امریکا سابقه ای دیرینه دارد که به زمان جنگ داخلی این کشور و ریاست جمهوری آبراهام لینکلن بر می گردد. در سال ۱۸۶۲ لینکلن مجوز کنترل فراگیر زیرساخت تلگراف امریکا را برای ادوین استنتون٬ وزیر جنگ خود صادر کرد.
تلگراف ها در وزارت جنگ کاوش می شدند و استنتون از قدرت خود برای جاسوسی از امریکایی ها٬ بازداشت ژورنالیست ها٬ و حتی کنترل چیزهایی که هنوز ارسال نشده بود٬ استفاده می کرد. این یک ابزار مهم برای برنده شدن در جریان جنگ داخلی بود٬ ولی در عین حال یک تجاوز گسترده به حریم خصوصی مردم نیز به شمار می رفت.
با وجود تفاوت های فراوان بین این دو دوره تاریخی٬ دوران لینکلن را می توان شبیه به دوران اخیر دانست که امریکا خود را درگیر در جنگ با تروریست ها می بیند. جالب اینجا است که بعد از پیروزی لینکلن بر جنوبی ها٬ تسلط استنتون بر تلگراف محو شد و با از بین رفتن الزامات٬ جریان آزاد ارتباطات دوباره برقرار گردید.
معلوم نیست این بار نیز تاریخ تکرار شود و اوباما مثل لینکلن عمل کند ولی نگاهی به تاریخ نشان می دهد که جاسوسی از شهروندان٬ در دهه های اخیر٬ به واقعیتی جاری بدل شده که فقط باید با آن زندگی کرد.